Jakie techniki stereofoniczne można stosować z mikrofonami Audio-Technica? (część 1)

Stereofoniczne techniki mikrofonowania zostały wymyślone i rozwinięte, kiedy nagrania audio zmieniały się  z mono na stereo. Techniki te były i są do dzisiaj używane do stworzenia przestrzeni, która wiarygodnie oddaje charakterystykę dźwięku słyszanego na żywo w nagraniach. Techniki stereofoniczne opierają się na prostej zasadzie opóźniania sygnału, który dociera do jednego ucha względem sygnału docierającego do drugiego ucha. Dzięki takiemu „oszustwu” mózg jest w stanie rozpoznać kierunek (w linii horyzontalnej), z którego dochodzi doń dźwięk. Poza tym, techniki stereofoniczne są używane do umiejscawiania źródła w pomieszczeniu, szczególnie w muzyce klasycznej - dobierając ustawienie pary stereofonicznej można kontrolować ilość zarejestrowanego pogłosu sali. Istnieje kilka popularnych stereofonicznych technik mikrofonowania, dzisiaj przyjrzyjmy się technice AB.

Para mikrofonów AB składa się zazwyczaj z dwóch dopasowanych mikrofonów, takich jak dookólne pojemnościowe AT4049b. Mikrofony są od siebie oddalone i są ustawione przed źródłem dźwięku. (Audio-Technica ma w swojej ofercie także mikrofony kardioidalne AT4041 idealnie nadające się do techniki AB). Według zasady 3:1 odległość pomiędzy dwoma mikrofonami powinna być 3 razy większa niż odległość mikrofonów od źródła. Ta zasada zapobiega problemom fazowym. Używając technik stereofonicznych trzeba bardzo pilnować fazowania, bo łatwo zaburzyć prawdziwy obraz dźwiękowy, a także zafundować sobie problemy, które później jest ciężko naprawić. Dwa sygnały („A” i „B”) rozmieszczamy skrajnie po lewej i prawej stronie w panoramie. Dzięki temu uzyskujemy realistyczny obraz, oddający rozmieszczenie źródła dźwięku w przestrzeni. Ustawienie mikrofonów bliżej źródła daje ciaśniejszy obraz stereofoniczny i na odwrót - im dalej od źródła, tym szerszy obraz stereofoniczny.